Της τύχης καπρίτσια

Μερικά πράγματα συμβαίνουν. Απλά συμβαίνουν. πέρα από νόμους, συνήθειες και στατιστικές έρχονται να σου θυμίσουν πως τίποτε δεν ελέγχεται από τον άνθρωπο παρ΄ ότι αυτός νομίζει πως τα ελέγχει όλα. Γνωστή περίπτωση η" πολλά μεταξύ πέλει κύλικος και χείλεος άκρου"και τον έφαγε τον Αγκαίο ο κάπρος, γνωστή περίπτωση να πιαστεί στο αγκίστρι χταπόδι του κιλού και να ανέβει χωρίς να φύγει- τα τριάντα και βάλε μέτρα που χωρίζουν τον βυθό από την επιφάνεια.. Μου συνέβει εχθές, κάτι που μου συμβαίνει μια φορά στα δυο-τρία ή και περισσότερα χρόνια.

Σήμερα η θάλασσα ήταν όπως μ' αρέσει, να περπατάς απάνω της. Εγκατέλειψα το Γαλαξίδι και πήγα στον ψαρότοπό μου, εκεί όπου χθες σήκωσα το χταπόδι. Απολάμβανα το πρωϊνό, την ηρεμία, την αδιαόρατη παρουσία ενός Ρώσου φίλου μου, το φτερούγισμα του γλάρου Ιωνάθαν γύρω από την βάρκα μου, την τρυφερή σκέψη μιας καλής φίλης. Που και που το ανέβασμα κάποιου λυθρινιού.
Ρίχνω μια ματιά γύρω μου

Νοτιοανατολικά τα νησάκια

Ανατολικά τα βουνά που κρύβουν την  Αντίκυρα και τ' αξιοθέατά της, ο ήλιος βγαίνει από εκεί...

Βόρεια ο Πανασσός κρατάει ακόμα κάποια σύννεφα

Και ξαφνικά η πετονιά βαραίνει χωρίς τίναγμα. Χταπόδι. Σιγά-σιγά ανεβαίνει. Είναι ένα θηλυκό ενάμισυ κιλό πράμα. Δεν το πιστεύω πως στο ίδιο μέρος σηκώνω χταπόδι δεύτερη μέρα σερί. Κάτι λυθρινάκια παίρνουν σειρά και... ξανά βαριά η πετονιά. Και πάλι χωρίς τίναγμα! Πάλι χταπόδι !!
Ενα μισόκιλο αρσενικό ανεβαίνει επάνω. Αυτό εξηγεί λίγο τα πράγματα. Φαίνεται προσπαθούσαν να ζευγαρώσουν. Τότε το θηλυκό είναι στο θαλάμι του και το περτριγυρίζουν τα αρσενικά από γενετήσιο ένστικτο αλλά και φοβισμένα. Ο σπερματικός πόρος στο αρσενικό είναι μια άσπρη γραμμή κατα μήκος ενός πλοκαμιού του, αν τα χταπόδια αγκαλιαστούν μετά την ένωσή τους το μεγαλόσωμο θηλυκό τρώει το αρσενικό. Μερικά αρσενικά πονηρεμένα, κόβουν μόνα τους το πόδι με τον σπερματικό πόρο και το στέλνουν πεσκέσι στην αγαπημένη τους  εξασφαλίζοντας λίγη ζωή ακόμα.
Ψάρευα λοιπόν πάνω απ' την φωλιά του θηλυκού, ούτε ψύλλος στ' άχυρα...

Λίγη ώρα ακόμα και αποφασίζω να φύγω. Καλά πήγε το ψάρεμα αλλά πιο πολύ η θαλάσσια βόλτα, με γέμισε εικόνες κι ησυχία. Κοιτάζω τον κουβά με ικανοποιημένο εγωϊσμό

Γυρνάω στο ρεμέτζο μου. πρέπει να καθαρίσω τα ψάρια,να κτυπήσω και να γουλιάσω τα χταπόδια. Είναι κουραστική η δουλειά του ερασιτέχνη πσαρά αλλά τον αποζημιώνουν οι εικόνες που βλέπει στην θάλασσα και με την επιστροφή του στο λιμάνι.

Κάπως έτσι θα ένοιωθε και περιέγραψε ο Ομηρος την αγκαλιά της αγαπημένης γυναίκας. Θα τελείωνε το ψάρεμα κι επιστρέφοντας έβλεπε από την θάλασσα το λιμανάκι...

Λιμήν εύορμος                          Λιμάνι καλοκλεισμένο

ιν' ου χρεώ πείσματος εστίν    όπου δεν χρειάζονται σκοινιά

ουτ’ ευνάς βαλέειν,                  ούτε άγκυρες

ούτε πρύμνησι’ ανάψαι            ούτε να τραβηχθεί το πλοίο έξω

(Οδ. ραψ ι)

Από το blog του πολυτάλαντου φίλου και  Γαλαξιδιώτη κ.Γιώργου : http://gerimitiis.blogspot.gr/